Stichting Wolf-Fencing Nederland is sinds haar oprichting in 2018 een van de eerste organisaties die zich actief inzet voor een vreedzaam samenleven tussen mens, vee en wolf. De stichting bestaat uit deskundige vrijwilligers die zich inzetten om veehouders te helpen met praktische kennis over wolfwerende afrasteringen. Ze geven voorlichting, delen technische richtlijnen en helpen bij het ontwerpen en verbeteren van afrasteringen die voldoen aan de eisen voor wolfpreventie.
In de eerste jaren na de oprichting heeft de stichting meerdere wolfwerende rasters geplaatst in Nederland. Deze rasters staan nog steeds en hebben zich inmiddels jarenlang bewezen als effectief wolfwerend. Daarmee heeft Wolf-Fencing Nederland niet alleen de technische normen mede helpen vormgeven, maar ook aangetoond dat praktische, goed uitgevoerde maatregelen daadwerkelijk werken in het veld.
Ondanks die waardevolle rol ontvangt Stichting Wolf-Fencing Nederland geen enkele structurele financiële ondersteuning van de overheid. In tegenstelling tot de Belgische tegenhanger, het Wolf Fencing Team Belgium, beschikt de Nederlandse stichting niet over middelen om zelf op regelmatige basis veldwerk te doen. De Belgische organisatie kreeg direct na de oprichting steun van de Vlaamse overheid en van het Wereld Natuur Fonds (WWF). Daardoor konden Belgische vrijwilligers professioneel ondersteund worden, materiaal inkopen en veehouders gratis helpen bij de aanleg van wolfwerende afrasteringen.
In Nederland is dat anders. Hier krijgen individuele veehouders subsidie voor de aanleg van wolfwerende hekken, maar organisaties die adviseren of helpen bij de uitvoering vallen buiten die regeling. De provinciale subsidies, uitgevoerd via BIJ12, zijn uitsluitend bedoeld voor de veehouder zelf. Een stichting als Wolf-Fencing Nederland, die feitelijk dezelfde preventiedoelen nastreeft als het overheidsbeleid, krijgt geen bijdrage om haar kennis te delen of om praktische hulp te organiseren.
Dat is opmerkelijk, want de stichting doet precies wat het beleid zegt te willen stimuleren: schade voorkomen in plaats van achteraf vergoeden. Toen Wolf-Fencing Nederland begon, kreeg het initiatief echter geen aandacht van grote natuurbeschermingsorganisaties. WWF gaf destijds aan de wolf geen prioriteit te geven en de provinciale overheden vonden extra ondersteuning “niet nodig”. Inmiddels is het tij gekeerd: wolven zijn gevestigd in verschillende provincies en de schade aan vee neemt toe.
In plaats van de bestaande expertise van Wolf-Fencing Nederland te benutten, zijn provincies nu zelf bezig om nieuwe “provinciale wolventeams” op te richten. Deze interne teams moeten voorlichting en ondersteuning gaan bieden aan veehouders. Dat kost opnieuw tijd, organisatie en belastinggeld, terwijl de kennis en ervaring al jarenlang beschikbaar zijn bij een stichting die het werk vrijwillig en met minimale middelen heeft gedaan.
Het is een typisch voorbeeld van hoe overheden dubbel werk creëren in plaats van bestaande expertise te benutten. Er zou juist erkenning en financiële ondersteuning moeten komen voor organisaties als Wolf-Fencing Nederland, die zich al jaren bewezen hebben in kennisdeling en preventie. Hun praktische ervaring is onmisbaar als Nederland serieus werk wil maken van effectieve en duurzame bescherming van vee tegen wolvenschade.
Geef een reactie